- təkəsaqqallı
- 1прил. бот. козелец (многолетнее травянистое растение сем. сложноцветных)2
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
təkəsaqqallı
Смотреть что такое "təkəsaqqallı" в других словарях:
saqqallı — sif. 1. Saqqalı olan, saqqal qoymuş, saqqal buraxmış. Saqqallı kişi. – Bu dərviş ucaboylu, arğaz, uzunsaçlı və saqqallıydı. A. D.. Dəmirovun belə saqqallı olmağı Məmmədcanın nə isə xoşuna gəldi. S. R.. 2. Saqqalı olan. Saqqallı keçi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
saçlı-saqqallı — sif. Uzun saçı və saqqalı olan. Şəkildə saçlı saqqallı bir kişi təsvir olunmuşdu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bığlı-saqqallı — sif. Bığ və saqqal qoymuş; yaşlı, yekə. İndi Nəcmi də bu bığlısaqqallı kursantları yaxşıca təsəvvür edirdi. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
alagöz(lü) — sif. İri açıq mavi gözlü. Alagöz oğlan. Alagöz qız. – Kirpiginin əsiriyəm şol alagözlü fitnənin. Nəs.. Darvaza açıldı; içəri alagözlü, sarı, qısa saqqallı, geniş kürəkli . . bir adam girdi. Ç.. Alagöz bir mələk gördüm, vuruldum. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
babay — is. Uşaq dilində: qoca, saqqallı kişi (adətən balaca uşaqları qorxutmaq üçün söylənir) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bozarmaq — f. 1. Boz rəng almaq, bozlaşmaq. Qadın qoca olduğuna və saçlarının tamamilə bozardığına baxmayaraq, çöhrəsində görünən təravət onun gənclikdə malik olduğu gözəlliyi andırırdı. M. S. O.. // Solmaq, rəngi qaçmaq, rəngi getmək. Qızın rəngi gül kimi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
işıqlı — sif. 1. Güclü işıq verən, işıq saçan, işığı yaxşı olan, parlayan. İşıqlı lampa. – Havanın üzü ləkəsiz olduğu üçün işıqlı ulduzlar ötədə bəridə fərq edilirdi. S. H.. Ay işıqlı, göy ulduzlu, yol aydın; Könlüm evi çıraqbandır bu gecə. R. R.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kosa — sif. 1. Üzündə tük bitməyən, yaxud seyrək tük bitən. Hacı Qəvamın sağ tərəfini uzunboylu, arıq və kosa Kərbəlayı Fəraməz tutmuşdu. T. Ş. S.. <Gülzar:> Kosa Rəhim qoşulub o uzunqılça Mansura, Mansur da ona. İ. Hüseynov. // İs. mənasında.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
niqablı — sif. Üzündə niqab olan, üzünə niqab salmış; duvaqlı. Qara saqqallı, üzü niqablı şəkillər xəmirlənərək taxçanın yanlarında divara yapışdırılmışdı. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
pərişan — sif. və zərf <fars.> 1. Dağınıq, qatma qarış, nizamsız. Ağarmış saçları çiyninə tökülmüş, pərişan saqqallı bir qoca . . dar küçə ilə gedirdi. Ç.. . . Səlim <Mehribanın> tərləmiş üzünə tökülmüş pərişan saçlarını bir tərəfə edib alnının … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qılıncı — sif. köhn. Qılınc şəklində olan, dəridən tikilmiş uzun, şiş (papaq). Uzunboylu, uzundonlu, qılıncı papaqlı, seyrək saqqallı Fazilin ağzı köpüklənmişdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
